Als ik mij gekwetst voel, keer ik mij af van de wereld. Zonder er een bewust proces van te maken, trek ik een schild op.
Inwendig gaan er allerlei radertjes hard aan de slag, ze draaien dat het een lieve lust is. Uitwendig merkt een ander er weinig van.
Inwendig zorgen de radertjes voor het opwekken, uitsplitsen en verhelderen van de emoties die op de loer liggen.
Uitwendig valt hooguit op dat ik wat makkelijker uit mijn slof schiet of grapjes niet als lollig zie.
Pas als mijn inwendige proces klaar is, of als het duidelijk wordt dat mijn inwendige proces hulp nodig heeft – de grote valkuil van in cirkeltjes ronddraaien- , keer ik naar buiten en vertel ik wat er door mij heen ging in de afgelopen tijd. Vaak tot schrik van degene die ik het vertel want die had er weinig tot niets van gemerkt…
Als ik me dan naar buiten keer, gebeurt er wat moois: ik blijk niet alleen te staan. Mijn vrienden willen mij helpen, zelfs als dat geen praktische hulp is en ze alleen maar kunnen luisteren. Dat helpt. Het spiegelen aan een ander maakt deeltjes duidelijk waar ik in mijzelf niet uitkwam.
Lukt het je niet om dit zelf of met vrienden te bereiken, dan zet ik therapie in.
Zo kom ik langzaam maar zeker waar ik wezen moet en kan het leven verder.
Was ik een extrovertere persoonlijkheid geweest, dan had ik heel anders omgegaan met dezelfde problematiek.
Dan was ik begonnen met andere mensen opzoeken en naar meningen en ervaringen te zoeken.
Dan zou mijn valkuil niet liggen in het afzonderen, maar in het vergeten dat ik mijn eigen IK ben en dat soms het vergelijken van ervaringen niet kan leiden tot de inzichten die ik nodig heb.
Dat ik soms echt bij mijzelf te rade moet gaan in plaats van bij een ander.
Ook dan kan ik therapie inzetten als ik er niet meer mijn eigen vriendengroep en mezelf uitkom.
Ik ben een yinne persoonlijkheid. Extroverte personen vallen vaak in de yange categorie.
Een yinne persoon heeft iets anders nodig om te helen, om tot zichzelf terug te komen, dan een yange persoon.
Daar waar de yange persoon mensen opzoekt als het niet zo lekker met hem gaat, vrienden of de kroeg bijvoorbeeld, zondert de yinne persoon zich af.
<span;>Pas als het wat beter gaat, keert ze weer naar buiten. Dan vertelt ze over wat ze voelde in de afgelopen tijd toen het niet goed ging.
De yange persoon kent ook zijn momenten van afzondering. Iedereen wisselt rust met onrust af.
Het is de inhoud van die tijd die verschilt.
De yange persoon gebruikt de tijd in afzondering om fysiek op te laden. Denk aan flink uitslapen. Aan gronden.
De yinne persoon gaat emotioneel aan de slag. Ze keert naarbinnen om alle indrukken van de afgelopen tijd te ordenen en verwerken.
Ook zij houdt van reuring, van mensen om zich heen en een feestje op zijn tijd.
Alleen, in de tijd dat ze zich onder de mensen bevindt, kan ze niet verwerken. Ze doet alleen maar nieuwe indrukken op. Nog meer om te ordenen, op waarde te schatten en in te delen. Onvermijdelijk komt het punt dat ze zich terugtrekt voor haar eigen welzijn. Daardoor kan ze er weer tegen. In ieder geval een tijdje.
De yange persoon laadt zich op aan en met andere mensen, de reuring, het feestgedruis. Juist in die chaos vallen de kwartjes en weet hij wat er toe doet en wat niet. Daardoor kan hij er weer tegen. In ieder geval een tijdje.
Als ze zo verschillend zijn in hun manier van verwerken, dan kan het niet anders of dat het invloed op wat voor therapie voor ze werkt. Of niet werkt.
Keer je naar buiten, dan wil je je ervaringen delen om er nog meer ervaringen bij te sparen en op basis daarvan je conclusies te trekken. Je gebruikt de ervaringen en meningen van anderen om je eigen beleefwereld tegen af te zetten..
Keer je naar binnen dan wil je je eigen ervaringen ordenen. De ervaringen van een ander kunnen helpen, maar pas als de eigen gevoelens en emoties duidelijk zijn.
Onbewust houden we hier al rekening mee als we hulp zoeken: We zoeken naar een therapie en therapeut die datgene biedt wat we nodig hebben: jij komt zo rustig over, jij kan me vast helpen om de zaken te ordenen. Of: ik moet de boel in beweging zien te krijgen, jij lijkt me daar zeer geschikt voor want jij pakt als zo anders aan dan ik zou doen!
Zoek jij hulp, voor een lichamelijk of emotioneel probleem? Maak van dat onbewuste proces dan een bewust proces. Vraag je af wat je nodig hebt en wat voor persoonlijkheid en therapie jou daarbij kunnen helpen.
Als je dat duidelijk hebt, dan volgt de rest vanzelf. Die ene vorm van therapie, die ene persoon, dat bijzondere boek, komt dan op je pad. Je staat er open voor dus je ziet het. Je kan een volgende stap op jouw pad zetten.
Mooi he!
