Tsja daar zit ik dan. Pootje in het verband en een agenda met allemaal doorgestreepte afspraken. Doodop van de shock waar mijn lijf inging door mijn kleine maar heftige ongeluk. Het fysieke genezingsproces en de ab-kuur die weliswaar noodzakelijk is maar waar mijn lijf nu eenmaal een zware kluif aan heeft.

Emotionele processen.  Ik vind ze machtig interessant. Wat ik nog interessanter vind is hoe ze iedere keer weer in het elementen systeem van de Traditional Chinese Medicine (TCM) te plaatsen zijn.

Neem nou mijzelf als voorbeeld. Vlak nadat ik zo enthousiast berichtte, afgelopen week, dat ik nog niet helemaal geland was en nagenoot van het Lorelei weekend, bewees ik mijzelf op onhandige wijze dat ik inderdaad nog niet geland was. Oftewel niet voldoende op de dagelijkse bezigheden lette.  Met als gevolg dat ik mijn hand verwondde. En niet zo zuinig ook.

Naast de praktische rompslomp van bezoek aan huisarts en ziekenhuis en het verplaatsen van mijn cliënten,  kwam er meteen een ander proces op gang: ik stelde mijzelf allerlei vragen. “Waarom? Waarom nu? Heb ik iets over het hoofd gezien? Wat is het wat ik nodig heb? Heb ik mijn eigen lijf&zijn niet voldoende in het oog?”
Maar ook: “hoe lang gaat dit duren? Zo erg is het toch niet, ik kan vast wel even aan de slag met andere dingen. Als ik dit niet kan dan kan ik vast wel iets anders oppakken.  En masseren kan ik vast ook alweer eerder dan de specialist zei.”
Om er vervolgens achter te komen dat dit fysiek niet zo werkt en ik mijn hersteltijd keihard nodig heb.

Toch zei ik dat ik het mooi vind om naar dit soort processen te kijken en dat meen ik ook. Terwijl ik mezelf frustreer over wat allemaal langer duurt dan ik zou willen,  zie ik het totaalplaatje.
Ik zie dat Aarde en Metaal fysiek gezien aangeraakt zijn (spieren en huid) maar dat ik niet verval in heftige zorgen en gepieker. Ik zie dat Water,  wat best een probleem had kunnen worden,  niet aangedaan is; Angst heeft geen plek in mijn herstelproces, Vertouwen wel. Mooi!
Hout is wel bezig. Ik zou graag willen dat alle herstel wat vlotter ging, heb weinig geduld met het fysieke genezingsproces,  moet mezelf bewust terugfluiten en ervoor zorgen dat mijn lijf de tijd krijgt die het nodig heeft. En daarmee doet Vuur exact wat het hoort te doen: het kalmeert de frustratie,  voedt het vertrouwen en stuurt liefdevol alle genezing naar ieder deel van lichaam en geest dat dat nodig heeft. Mooi toch?!

Dus terwijl ik met mijn shiatsu technieken de kneuzing rondom de wond -op afstand, niet op de wond zelf- help verminderen, en ik zoveel andere dingen niet kan doen die ik bedacht had om in deze vrijgevallen tijd te gaan doen,  troost ik mijzelf met de wetenschap dat ik het enige juiste doe voor nu: rust nemen. Mijn hand rust geven en plannen uitstellen.

Omdat ik zie dat de processen waar ik doorheen ga gezond zijn,  in Balans zeg maar,  kan ik er in vertrouwen naar kijken.
Dat alleen al maakt dat ik blij ben met de kennis uit de elementenleer van de TCM.

Zodra mijn hand het toelaat, zal je hierdoor meer van mij gaan zien op dit gebied: korte cursussen volgestouwd met kennis over de elementen en hun onderlinge samenhang, waar mogelijk geaccrediteerd door beroepsverenigingen maar vooral interessant voor leek en professional. Ik heb er alvast zin in!