Tag Archives: zoetermeer

Water angst en schrik

Posted on by

“Ieder kind heeft recht op zijn eigen trauma. Ik help ze er graag aan”. Ik zie hem nog staan. Ondeugende twinkeling in de ogen, uitgestreken gezicht, wachtend op de reactie die ongetwijfeld gaat komen.

Mijn medestudent hield er zo zijn eigen opvattingen op na. Na mijn eerste schrikreactie moest ik toegeven dat hij, alhoewel onconventioneel, geen ronduit fout standpunt innam. In tegendeel, ik zag er wel wat voordelen in. 

Hij legde het zo uit: lessen leer je door ervaring op te doen. Waar kan je veiliger lessen leren dan in een warme thuisomgeving? Dus hij zorgde voor die lessen. Liet zijn kinderen keer op keer schrikken. “Even zonder dollen,” zei hij tegen me, “Ze zijn een stuk steviger in hun doen en laten hierdoor dan hun vrienden. En ze mogen mij aan alle kanten terugpakken he. Dat doen ze ook, met alle lol van dien.”

Dit gesprek zal ergens in 2013 of 2014 hebben plaatsgevonden. Nogsteeds denk ik er af en toe aan terug en geef ik de quote door. Altijd met een leuk gesprek tot gevolg.

Het heeft me aan het denken gezet. Ik ben zelf van nature voorzichtig. Kat uit de boom kijkend. En ja, ik schrik makkelijk. Ik denk dat ervaringen uit mijn eigen leven me op sommige punten sterker gemaakt hebben terwijl ik op andere punten wat heb ingeleverd.

Zou zo’n opvoeding mijn startpunt in dit leven veranderd hebben? Zeker wel. Zou het een goede verandering zijn geweest? Mogelijk. Aangezien hij er de nodige randvoorwaarden bij schept, kan het veilig.

Toch zegt een klein stemmetje in mij dat ik van nature moeite heb met mijn grens aangeven. Dat ik mogelijk niet duidelijk zou kunnen maken als kind, dat dit meer kwaad doet dan goed. En dan heb je een ander verhaal.

Hoe werkt dat nou met angst en schrik? Waarom kan de één er zo goed mee omgaan en de ander niet? 

Waarom hebben we zo’n lol in de achtbaan?

Waarom genieten we van griezelen in het spookhuis?

Vanuit het Water element kan je heel veel verduidelijken. 

Als Water het element is waar je zelfvertrouwen woont, samen met je basis-veiligheid. Als het ook het element is waar schrik en angst hun intrek nemen als zij aanwezig zijn, dan zou je het zo kunnen zien:

Hoe meer ruimte Veiligheid en Zelfvertrouwen innemen, hoe minder ruimte er over is voor Angst en Schrik. 

Omgekeerd, als Schrik en Angst de overhand hebben, misschien omdat ze onverwacht kwamen en Veiligheid en Zelfvertrouwen eruitknikkerden, dan heb je de poppen aan het dansen. Zie die twee raddraaiers er dan nog maar eens uit te werken en Veiligheid en Zelfvertrouwen er weer voor in de plaats te zetten.

Veilig en onveilig hebben een wisselwerking. Is de één er, dan kan de ander niet alle ruimte innemen. 

Dit is naar mijn idee het systeem dat mijn medestudent verstevigde bij zijn kinderen. Door ervoor te zorgen dat Schrik ten eerste niet veel ruimte krijgt en ten tweede er door ervaring makkelijk weer uitgewipt wordt, hielp hij zijn kinderen om beter bestand te zijn tegen de grote boze buitenwereld.

Hun Water element staat steviger dan dat van de meesten.

Wil jij ook je Water element verstevigen? Dat kan uiteraard op de manier van mijn medestudent. Maar. Mocht dat voor jou niet de beste optie zijn, lees dan onderstaande tip.

De tip van vandaag, als schrikken, achtbanen en spookhuizen niets voor jou zijn, is dat je middels positieve affirmatie gaat werken aan je zelfvertrouwen.

Hoe meer ruimte Zelfvertrouwen inneemt, hoe minder er over is voor Schrik en Angst..

Ik wens je een stevig Water-element toe.

De cirkel van elementen

Posted on by

Ik zag het niet. Ik zag het echt niet. Het staarde me recht in mijn gezicht aan en ik zag het niet. Ik had een ander nodig om mij er op te wijzen. En toen ik het eenmaal zag, was het net alsof het onmogelijk was dat ik het ooit NIET had kunnen zien.

Blinde vlekken. Het zijn rare dingen. Dank zij die ander kon ik zien waar ik werk aan de winkel had.

Het is grappig hoe ons hersens werken. Tien jaar geleden had ik je aangekeken alsof je tegen de verkeerde persoon stond te praten, als je me verteld had over hoe mijn bedrijf er nu uitziet. Hoe ik een boek heb geschreven en workshops geef. Daar “was” ik toen nog niet. Nu wel. Ik ben benieuwd wat er is wat ik nu nog niet zie, dat er over tien jaar weer bijgekomen zal zijn.

Steeds weer vooruitgang boeken. Zonder het in die woorden te gieten is dit we allemaal willen. Vooruitgang. Beter worden in wat we graag doen. Iets nieuws oppakken en daar goed of zelfs de beste in worden. De manier waarop we dit doen is vaak beter gestructureerd dan we doorhebben. En het kan nog beter.

Stel je nou eens voor dat je doorhebt hoe dat spel werkt. Dat je in de gaten hebt waar je op moet letten om steeds een of meerdere stappen vooruit te kunnen doen. Dan heb je goud in handen.

Het spel zoals we het onbewust spelen wordt uitgelegd door het plaatje. En cirkel met kleuren die de elementen voorstellen. Zoals je ziet staat er in de cirkel een persoon.

Laat me je uitleggen hoe dit werkt, aan de hand van een voorbeeld. Laat mij voor dit voorbeeld de persoon in de cirkel zijn.

En stel je voor dat ik vooruit wil komen in mijn leven. Misschien ga ik dan als volgt te werk:

Eerst ga ik zorgen voor mijn balans. Mijn armen. De balans tussen stilte (Aarde) en beweging (Hout). Bijvoorbeeld door te gaan mediteren en een lichte sport te beoefenen.

Dan ga ik mijn de voeten goed neerzetten. Hier wonen Metaal en Water. Zonder goede grip op onze ondergrond vallen we om. Metaal gaat over heden versus verleden, gesteund door de longen en dus de ademhaling. Kan ik met mijn ademhaling loslaten wat ik niet meer nodig heb en vol vertrouwen de toekomst in kijken?

Water gaat over de dood en wedergeboorte. Hier hoort zelfvertrouwen bij.

Sta ik eenmaal stevig, dan ik kijken naar het laatste element. Vuur. Deze is de leider en verbindt alle andere elementen in bewustzijn, in hart en hersenen.

Werken met de vijf elementen houdt nooit op. Het is nooit klaar. Het is een cirkel en draait daarmee altijd door. Als ik alle elementen heb gehad, bekijk ik opnieuw mijn balans. Sta ik nog goed? Of ben ik mijn armen anders aan het houden om iets op te vangen? Hoe stevig sta ik op mijn voeten? Wat kan ik nu doen om het te verbeteren? En zo draait de cirkel door.

“Wordt dat dan niet saai?” hoor ik je denken. “Maar nee zeer zeker niet”, is daarop mijn stellige antwoord.

Zie het zo:

In de basis doorloop je misschien wel steeds dezelfde stappen, maar in de praktijk zien die stappen er steeds weer heel anders uit. 

Zo begin ik misschien het eerste jaar met een gewone zangles (Aarde) en hatha yoga (Hout), waarna ik ademhalingsoefeningen ga doen met een therapeut (Metaal).

Ik doe misschien eens een keer een regressie tussendoor (Water) en leer alles wat ik het afgelopen jaar ontdekt heb tot een geheel te maken (Vuur).

In het jaar daarop blijkt een combinatie van yin yoga met de hatha die ik al deed, beter voor mij te werken en doe ik uit interesse een serie lessen in Stembevrijding. Dit blijkt heftiger dan ik van te voren verwacht had. Het water element bestaat dit jaar uit shiatsu therapie die vooral moet helpen om de onrust die ontstond een weg te geven en het vertrouwen te voeden. Het element Vuur doet het dit jaar met een cursus schrijven waarin ik leer om alles wat ik heb bijgeleerd om te zetten in woorden.

Het jaar daarop ga ik misschien wel yin yoga doen samen met power yoga. Die fysieke uitdaging lijkt me heerlijk. Hierbij wordt automatisch het ademen ook ingezet dus ik ben goed bezig.

Dan komt er een mogelijkheid om een serie workshops te volgen die me helpen om volledig in mijn eigen kracht te gaan staan. Ik denk “doen we even”, want alhoewel sommige dingen best heftig waren de afgelopen twee jaar, zie ik geen beren op de weg. Die serie workshops hakt erin. Ik word voor mijn gevoel tot op de grond afgebroken en opnieuw in elkaar gezet. Water en Vuur zijn in record tempo en met heftige diepte aan bod gekomen en ‘en passant’ zijn ook Hout en Metaal extra in actie gezet. Ik voel me krachtig en herboren.

Je zou bijna denken dat ik nu “klaar” ben. En DAT is het moment waarop ik me meer dan ooit realiseer: aangezien het leven doorgaat en je iedere dag nieuwe ervaringen op blijft doen, is de cirkel van zelfzorg nooit klaar.

Ook al voel ik me nu On Top Of The World, ik kies een Aarde oefening uit, een Hout en een Metaal. Ik zoek de bijscholingen af naar de juiste voor dit jaar en vind zo ook mijn Vuur.

Wat gebeurt er als ik een van de stappen oversla? 

Kijk naar het poppetje in het schema en kijk naar wat er gebeurt als ik een van de elementen schrap. Ik verlies mijn balans, mijn stevigheid of de verbinding.

Alleen al daarvoor is het goed om de Chinese Elementenleer in de gaten te houden, als stok achter de deur om te kijken of ik ècht zo goed bezig ben als ik dacht.

Een blinde vlek hebben we immers allemaal. De Chinese elementenleer maakt hem zichtbaar. Misschien voor jouzelf, misschien dat je daar de hulp van een ander bij kan gebruiken.

Heb jij je blinde vlek nu in beeld?

Zo niet, houd Wellwishing in de gaten, want na de heerlijke XL behandelingen ter ontspanning in november en december, gaan we het nieuwe jaar beginnen met een ander soort “extra large” shiatsu therapie: iets met het ondersteunen van goede voornemens door de net beschreven cyclus in beeld te krijgen!

Dus zie je het nog niet? Heb je een ander nodig om je te laten zien waar het nog niet stroomt? In januari gaan we ervoor zorgen dat dit verandert.

 

#zelfzorg #tcm #cyclus #vijfelementen #aarde #water #hout #metaal #vuur #seizoenen #Zoetermeer #coach #zelfcoaching #therapeut #holistisch #goedevoornemens

“Dit werkt beter als je je ontspant”…

Posted on by

“Dit werkt beter als je je ontspant”. Ik kijk hem achterdochtig aan.

Ik zit bij de tandarts in de stoel. Hij kijkt me verwachtingsvol aan. Ik kijk terug vanuit die geweldig oncomfortabele tandartsstoel. Ontspan.

Dat doe ik, denk ik, en toch zegt hij: “Ontspan je nou eens ècht “.

Ik heb geen idee waar hij het over heeft. Ik ben toch zo ontspannen als mogelijk? Hij is wel de tandarts, dus volledige ontspanning gaat niet gebeuren. Maar het valt toch wel mee? Ik kijk hem licht wanhopig aan. Wat wil die vent van mij?!?

De tandarts kijkt mij aan. Zucht vriendelijk. “Kijk eens naar je handen.”

Ik keek naar mijn handen. Die stonden als vogelklauwen, als volleerd roofvogel, in de leuning van de tandartsstoel gegroefd. Ah. Ahum. Ok. Blijkbaar zat er toch nog wat meer spanning in mijn lijf dan ik doorhad.. Nu ik wist waar het zat, kon ik loslaten. Heel bewust. Uitademen en vingers los van de leuning. Pffffff…

Goed zo, zei de tandarts. Hij kon eindelijk beginnen.

Loslaten is een kunst op zich. Oude ballast meezeulen is niet nodig en niet handig. Op zich snappen we dat allemaal wel: hoe meer tassen en koffers je meesleept, hoe lastiger de reis wordt.

Bepalen wat je meeneemt en wat je loslaat, hoort bij het element Metaal. Metaal is de tijd van het jaar waar we nu in zitten. Het is tijd om oude dingen los te laten en ruimte te maken voor nieuw.

Wil je weten hoe je dit doet? Wil je hulp bij het loslaten?

Boek een coachingsessie of een coaching met shiatsu sessie, dan gaan we samen aan de slag.

#shiatsu #drukpuntmassage #therapie #zelfzorg #Zoetermeer #oosterheem #leidschenveen #nootdorp #pijnacker #berkelenrodenrijs #boskoop #vrouwelijkeondernemers #mompreneur #mominbusiness #stress #ontspanning #zorggoedvoorjezelf

Body Mind en Spirit

Posted on by

Kijk dat vind ik nou zo mooi:

Alles wat je leert binnen de Chinese Elementenleer gaat over méér dan je op eerste zicht zou denken.
Alles wat een fysieke kant heeft, heeft ook een mentale/ geestelijke kant en een ziels- kant.
Body, Mind en Spirit. Altijd.
Zo gaat het aarde aspect genaamd Verteren niet alleen over voedsel. Dat dat verteerd moet worden en dat je niet te veel “fout” voedsel moet eten omdat je het je lijf dan moeilijk maakt, snappen we wel als is het lastig om het echt goed te doen voor je lijf.
Verteren gaat ook over mentaal voedsel. Over datgene wat jij toelaat dat anderen jou vertellen. Over wat je jezelf vertelt.
Alles wat binnenkomt, moet verteerd worden.
Het element Aarde, Milt en Maag, maken de keuze óf het binnenkomt. Of we gaan beginnen aan de vertering.
Dit is er de oorzaak van dat mensen overgeven: heb je iets gegeten dat bedorven is dan beslist de maag dat ie dat echt niet gaat verteren en werkt het er met kerende post weer uit.
Ook mensen die heftig slecht nieuws ontvangen moeten nog wel eens spontaan overgeven. Nu snap je waarom: het nieuws is zó slecht dat je hele systeem zijn uiterste best doet om ervoor te zorgen dat je dat niet hoeft te verteren…
Vraag je je af of je het je systeem onnodig zwaar maakt op het gebied van verteren? Neem dan eens de opmerkingen die je tegen jezelf maakt of die je van anderen krijgt. Die opmerkingen waarvan je eigenlijk wel weet dat ze misschien niet ok zijn.
Doe dan alsof er een kleuter voor je staat. Zij kijkt je met grote open ogen aan. En vertel haar wat je jezelf vertelt. (Je bent te dik, je bent niet goed genoeg, slappeling). Hoe voelt dat? Om het aan zo’n puur wezentje te vertellen?
Je hebt hem door he… als het niet ok voelt om iets tegen een onbedorven kind te zeggen, zeg het dan ook niet tegen jezelf en laat het niet toe dat een ander het tegen je zegt.
Je wezen probeert het allemaal braaf te verteren. Het dringt in iedere vezel van je fysieke, mentale en zielslijf door.
Gezonde vertering zit hem dus op alle niveaus en niet alleen het fysieke. Ondersteuning geef je door bewustwording: Als je je eenmaal bewust bent dat iets niet goed voor je is, heb je de eerste stap op weg naar verandering al gemaakt.
Meer weten? Doe mee met de workshop elementen en oliën die binnenkort gaat plaatsvinden in Zoetermeer. Houd deze pagina in de gaten voor de details.

Therapeut of coach?

Posted on by

Soms heb ik een identiteitscrisis. Dat gebeurt zo maar. Van het ene op het andere moment.

Zat ik net nog lekker een kop thee te drinken, pootjes omhoog op mijn voetenbankje, laptop op mijn schoot -want waarom zou je netjes aan het bureau gaan zitten met je administratie als het lui op de bank kan- en ineens wist ik niet meer wie ik was.

Tuurlijk, ik wist prima wat mijn naam is en dat ik gelukkig getrouwd ben en moeder van twee geweldige pubers/jongvolwassen zoons, maar “Wie Ben Ik? WAT ben ik?” vroeg ik mij ineens af.

Ik noem mijzelf Therapeut. Lang gezegd: Natuurgeneeskundig Shiatsu Therapeut. Klinkt mooi he. En ja, therapeut ben ik. In hart en nieren. En toch. Is dat alles? Op professioneel gebied? En als het alles is, is het genoeg?

Wat een vragen he. En dat zo maar op een doordeweekse middag tijdens de administratie.

Het kwam niet helemaal uit de lucht vallen hoor, dit soort identiteitscrises heb ik wel vaker. Als vak-idioot en autodidact is het ook niet zo vreemd. Ik heb zo veel bijgeleerd na mijn opleiding tot Natuurgeneeskundig Shiatsu Therapeut, dat de titel de lading niet meer helemaal dekt. Ik blijf bijleren, gewoon omdat ik dat leuk en interessant vind.
Ik heb een boek geschreven, heb een uitgebreide geaccrediteerde cursus gemaakt en ik geef workshops. Naast mijn therapeut-zijn.

Dus ben ik dan therapeut? Of ben ik dan iets anders? Tot afgelopen dinsdag vond ik dat ik het wel af kon met een dubbele titel. Therapeut en Teacher. Teachende Therapeut. Dubbel T. Klinkt nog grappig ook.

Eerder vanmiddag, zo rond een uur of vier, zat ik met mijn laptop op schoot en een kop thee in de hand, en sprong er een vraagteken voor mijn hoofd. Een grote, ook nog. Waarom? Dat zal ik je vertellen.

Ik was mij aan het verdiepen in nascholingen. In principe zijn nascholingen verplicht. Ik heb mijzelf de regel gesteld dat ik altijd nascholingen uitkies waar ik blij van word. Geen verplichte kost, geen saai vinkje zetten, maar het echt naar mijn zin hebben. Iets leren waar ik van tot leven kom.

Toen ik zo aan het zoeken was, viel me iets op. Ik had meerdere nascholingen uitgezocht. Daar ging ik uit kiezen. Want hoe leuk ik ze allemaal ook vond, ik moest keuzes maken. Ik heb niet de tijd om naast therapie geven echt al die nascholingen te doen. Dus ik bekeek die nascholingen op mijn “YES” gevoel. Voelde het ‘wel leuk’ dan ging het nu uit mijn lijst.

Wat er overbleef was een lijstje met rete-interessante lesdagen. Bij nader bestuderen van mijn lijst viel mij het volgende op. De cursusdagen vielen in twee verschillende categorieën.

De ene, logischerwijs, was shiatsu verdieping. Zo stond er een lesdag over een specifiek soort meridiaanpunten, voor de mede-vakidioten onder ons: de hemelvensterpunten. Verder wil ik de meridianen graag op een extra manier kunnen benaderen en voor de komende periode zag ik cupping als mogelijke bijscholing hiervoor staan. Ik werd er al helemaal happy van. En dan waren er nog de lesdagen die de meridianen en hun elementen in de spotlight zetten. Altijd fijn om de inzichten van een ander op dit gebied te krijgen en zo mijn eigen inzichten verder aan te scherpen. Hierin zat geen probleem, alleen genieten.

Maar toen kwam die andere lijst.

De andere categorie die ik zag ontstaan was geen therapie. Geen shiatsu. Geen elementenleer. Ik bekeek mijn tweede lijstje en zag allerlei titels staan waarbij in de beschrijving één woord eruitsprong. Een woord waar voor mij lading op zat. Een woord dat gewoon een woord was waar tegelijkertijd voor mij een “ja maar kan en ben ik dat wel?” aan hing.

Het woord? Coach.

Ik geef je een inkijkje in mijn hersenen. Ik heb mijzelf de titel Therapeut aan laten praten want zo luidde de titel van het beroep waar ik voor opgeleid werd. Waar ik in afstudeerde. Het gaf mij een identiteit, iets wat ik op dat moment in mijn volwassen leven goed kon gebruiken. Ik zat tijdens het studeren vast in een lijf dat niet deed wat ik wilde en een baan waar ik mijn ei niet in kwijt kon. Mijn opleiding gaf mij richting en ik hield mij keihard vast aan de titel die men voor dat vak gekozen had. Therapeut.

In de jaren tussen toen en nu heb ik veel gedaan en bijgeleerd. Ik begon voor mijzelf en loste daarmee twee problemen in een keer op; mijn lijf werd minder en anders belast, wat mijn ziek-zijn veranderde in gezonder worden en ik zat niet meer vast in een baan die niet bij mij paste.

Vanaf het moment dat ik afstudeerde,  bleef ik bijleren. Bijlezen,  lesdagen volgen. Tijdens al dat bijleren kwamen de woorden coach en coaching al vaker langs. Iedere keer als ik een soort van identiteitscrisis kreeg, zat de vergelijking en de mogelijke tegenstelling tussen de woorden Therapeut en Coach in de mix.
Iedere keer kwam ik ‘voor nu’ tot de conclusie dat ik Therapeut ben. Therapeut die ook lesgeeft, Therapeut die bewustwording creëert, Therapeut die geniet van jouw groeiproces. Dus ik zag mijzelf nog steeds als Therapeut.

Waarom dan kwamen deze bijscholingen nu naar voren?!? Die waren toch voor Coaches en niet voor Therapeuten? En Ploef daar was de identiteitscrisis. Zat ik daar met mijn laptop op schoot en mijn handen in mijn haar.

Ik keek naar de inhoud van de scholingsdagen. Ja hoor, die pasten prima binnen de kaders waarbinnen ik bij ‘mocht’ scholen van de beroepsvereniging. En man wat werd ik blij van die lesdagen! Het idee alleen al! Yes wat leuk.

En toch. Dit waren coachings-lesdagen. Dat was ik toch niet? Wat moest ik hier nou mee?

Ik ging er spontaan van zoeken naar duidelijkheid. Wiki zei mij: ‘Therapie is de behandeling van ziekten of de verlichting van symptomen, de toepassing van inzichten uit de therapie op een bepaalde ziekte of een bepaald symptoom’. En op internet vond ik een duidelijke zienswijze van NOBCO over coaching: “Coaching is een gestructureerd en doelgericht proces, waarbij de coach op interactieve wijze de gecoachte aanzet tot effectief gedrag door: bewustwording en persoonlijke groei, het vergroten van zelfvertrouwen en het exploreren, ontwikkelen en toepassen van eigen mogelijkheden.”

Mocht je nou denken dat ik hiermee klaar was en wist hoe het voor mij zat, helaas ik moet je teleurstellen. Mijn verwarring was compleet.
Alles wat hier bij coaching vermeld wordt, zie ik als onderdeel van mijn therapeut-zijn. Ik kan me niet voorstellen dat ik iemand behandel zonder de behandeling te doorspekken met mogelijke a-ha momenten voor mijn client. Ik maak mij eerlijk gezegd het liefst overbodig. Dat hij of zij het zelf op kan lossen, zeg maar. Dat ik bijstuur, meehelp, aanpak wat de cliënt zelf niet kan, maar dat de besturing zo veel mogelijk bij hem of haar komt te liggen. Ik gebruik die geweldige kennis uit de Chinese elementenleer als structuur om uit te leggen wat er gebeurt -of juist niet- en ik gebruik die kennis om te zorgen dat mijn cliënt gaat begrijpen in plaats van blind uitvoeren en om te zorgen dat mijn cliënt in actie komt in plaats van alles aan mij over te laten.

Dat hoort dus blijkbaar bij coaching.

Met mijn handen in mijn haar keek ik naar mijn laptop. Identiteitscrisis. Does not compute. Vraagteken.
Wat moest ik met mijn gevoel,  mijn vraagtekens, mijn verwarring?

Gelukkig kan ik mijn kennis ook wel een beetje op mijzelf toepassen. Stug vasthouden aan woorden in plaats van meebewegen met wat er gebeurt, is Hout uit haar evenwicht. Hout in evenwicht ademt in en uit, centreert haar kern, laat toe wat er gebeurt. Waait keurig mee met de storm. Dus dat deed ik.

En toen zag ik het. Zo helder alsof er een spotlight op gericht stond.

Hoe het heet wat ik doe? Maakt het uit? Misschien noem ik mij ergens in de toekomst wel Coachend en Teachend Natuurgeneeskundig Shiatsu Therapeut. Of Natuurgeneeskundig Shiatsu Therapeutisch en Teachend Coach. Of.. Maar de kans is groter dat het mij helemaal niet interesseert.

Ik ga er liever mee aan de slag. Lekker samen werken aan het oplossen van het probleem van mijn cliënt. Samen werken aan bewustwording, verbetering en ontwikkeling van je beste jij. In de tussentijd werk ik zo ook aan mijn beste ik. Ongeacht de titel. Zonder identiteitscrisis. En misschien nog wel het belangrijkst: met heel mijn hart.

Mijn handen kwamen uit mijn haar en plaatsten zich op mijn hart. Een glimlach verspreidde zich over mijn gezicht.

Blijkbaar kan je beide zijn. Therapeut en Coach. Of nee, blijkbaar kan je drie dingen zijn, Therapeut, Teacher en Coach. Zonder dat dit verandert wie ik ben.

Toen ik dat in mijn eigenwijze hersenen toeliet, keerde de rust terug. Identiteitscrisis voorbij. Ik schreef mij in voor de bijscholingen van mijn keuze. Zette de vragen om in uitroeptekens. Ging verder met mijn administratie.

Ik heb dit jaar heel leuke lesdagen om naar uit te kijken. De kennis hieruit zal ik graag en met liefde inzetten voor mijn cliënten.
Ik ga lekker door met mijn werk. Ongeacht de titel. Ik ben ik. En ik heb je een hoop te bieden.