“Welk element kies je?” Ik koos Vuur… Oeps?

Dat moment tijdens de workshop waarop je een keuze moet maken. Het is vrijdagavond, het festival is vanmiddag om 14u begonnen en ik ben moe.
Ze vragen ons, mij en de andere deelneemsters, te kiezen welk element we op dit moment het hardst nodig hebben.

Moe als ik ben na een lange dag van inpakken, reistijd, mini-camper opzetten en openingsceremonie-met-workshop bijwonen, zegt mijn hart:

“Ik wil Vuur”.

Ik luister dus ik ga naar de workshop Vuur. Eenmaal begonnen, blijkt de workshop Vuur een energie-rijke, actieve workshop te zijn.

Je weet wel, alles wat ik op dat moment niet heb en niet ben.

Mijn lijf voelt zwaar, ik struikel over dingen die er niet liggen, woorden en ik zijn geen vrienden; ze willen niet op de juiste manier mijn mond uit.

Onze workshopleidster legt uit wat we gaan doen.
Samenvattend klinkt het als: springen en schreeuwen. Energie opwekken.

In mij ligt de melige-altijd-in-voor-een- goede-grap-kant van mij helemaal dubbel van het lachen.

“Wat had je dan verwacht?” schatert ze, “workshop Vuur!” En weer klinkt het geschater in mijn oren. Het vult mijn hele hoofd met vrolijkheid.

Er komt een grijns op mijn gezicht. Ja dit had ik kunnen verwachten. En ach wie weet, misschien is het ook wel hetgene waar ik het meest behoefte aan heb.

Beweging als je stilvalt. Een lach als je eigen mondhoeken achter de zwaartekracht aangaan omdat je de energie niet hebt om ze omhoog te houden.
Ik besluit ervoor te gaan. Stoppen kan altijd nog, niet waar?

Enkele minuten later staan we te springen en te schreeuwen en rennen we gek doend over het terrein.
Mijn moeheid is heel even vergeten. De bijbehorende pijnen ook. En mijn hart? Dat is zoooo luchtig!

Vuur als je al moe bent? Het lijkt niet altijd een logische keuze. En geloof me, ik snap je als je zegt “Dit kan ik niet vandaag”. Ik zat na deze uitbarsting de rest van avond in de hottub in een poging mijn lijf op de juiste plaatsen warm en stromend te krijgen na deze uitbarsting van uitzinnige vreugde en energie. Zeggen dat mijn lijf pijn deed was een absoluut eufemisme.

Maar vrouwe, voor je te vroeg roept dat je dit beter niet kunt doen, bedenk je even wanneer de laatste keer was dat je echt uitbundig lachte.
Gek deed omdat het kon.
Even helemaal in het vrolijke nu was?

Vuur vraagt je om alles te geven. Niet alleen dat wat je toch wel kan missen. Alles. En Vuur geeft er veel voor terug.

Dus… misschien is het een poging waard? Ik vond van wel. Het gevoel van vreugde draagt verder dan de pijn en moeheid. De uitputting van die dag ben ik allang weer vergeten maar het gevoel van een licht hart niet.

Vuur. Het bevat zo veel meer dan “alleen” vreugde. Maak er ten volle gebruik van.
Het element Vuur heerst NU.

Ps de foto van mij met mijn dansende haar is gemaakt door Anouk Pross Photography 💕