Iemand heeft de wereld op zijn kop gezet. Het voelt aan alsof een reus door onze straten getrokken is met een grote stok in zijn hand en speels van alles onderuit gemaaid heeft, om vervolgens door te lopen, geen idee van de schade die hij aanrichtte.

Het pinkster weekend is voor mij al vanaf mijn puberteit lang, lang geleden, de Officiële Start van het Buitenseizoen . Het moment dat het weer definitief ten gunste van de zomer draait en er steeds meer mogelijk is buiten.

Festivals, vroeger de muziekfestivals waar ik met een groep heen ging, hele dagen in het gras lag te genieten van de muziek die klonk, af en toe naar voren rennend om een bepaalde artiest of band van dichterbij mee te maken, en dan weer terug naar de groepsplek. Drinken erbij, wat eten halen op zijn tijd, en ergens in de loop van de nacht je iglo-tentje opzoeken waar je in het begin uit weg zweette en later in de nacht in lag te rillen omdat de nacht nu eenmaal nog sterk afkoelt in deze tijd van het jaar. De volgende dag: spoel terug en herhaal.
Als volwassene heb ik de alternatieve festivals ontdekt, de spiritueel gerichte. Nog steeds heerlijk genieten van zon en omgeving, nog steeds met veel muziek. Alleen staat die muziek nu niet meer zo hard en wissel ik het luieren in de zon af met een workshop ‘ je eigen dromenvanger maken”. Het eten wat ik eet is wat gezonder, en na de laatste activiteit s avonds, duik je je eigen tent in, zweet je uit je slaapzak, hebt het midden in de nacht dramatisch koud, en de volgende dag: spoel terug, herhaal.
Daarna ontdekte ik nog wat anders; wat nou als ik mijn eigen services op zo’n spiri-festival aanbied? Daar ging een nieuwe wereld voor me open; nog steeds heerlijk genieten van zon en omgeving, maar nu ook nog eens helemaal Mijn Ding mogen doen; nu ben ik degene die de workshops aanbiedt waar anderen naartoe komen. Nu komen ze bij mij om onder het genot van een bergje ontspanning, iets te leren wat ze thuis ook kunnen toepassen; “Hoe pas ik zelfshiatsu toe?” Het eten wordt voor me geregeld, gezond en heerlijk, en na de laatste groepsactiviteit duik ik tevreden mijn nieuw gekochte groepstent in om er eerst uit te zweten en later in de nacht een extra dekentje over me heen te trekken tegen de kou. En de volgende dag: spoel terug, herhaal.

Heerlijk.

Dit jaar is alles anders. Die reus die geen idee heeft van de schade die hij in zijn kielzog achter heeft gelaten, loopt doodgemoedereerd verder. Wij als volk zijn bang dat hij zich bedenkt en nog eens terugkomt. Het hele openbare leven is ontwricht; we proberen het weer op te pakken en houden daarbij een schuin oog in de richting waarin de reus wegliep.

Mijn prachtige tent ligt op zolder, de slaapzak ernaast. Gelukkig mag ik inmiddels wel weer werken en al geef ik momenteel geen workshops, advies geven hoort bij mij en doe ik bij iedere cliënt.

Nu, met tweede Pinksterdag, zit ik in de zon in mijn tuin, glas water-met-citroen naast me, en droom alvast over volgend jaar; ik heb er het volste vertrouwen in dat we in een tijdelijk abnormaal zitten en dat de dingen die mij zoveel energie geven, weer terug gaan keren.

En dan ben ik er weer bij. Dit keer met een boek en een opleiding om onder de aandacht te brengen in plaats van shiatsu. Maar ik sta er weer, ik geniet van de zon en mijn omgeving en ik geef een workshop en een lezing over het onderwerp waar ik zelf zo vrolijk van word, de Traditional Chinese Medicine (TCM). Na het beantwoorden van alle vragen die loskwamen na mijn lezing en workshop, duik ik mijn tent in, zweet weg, trek een extra dekentje over me heen, en de volgende dag: spoel terug, herhaal.