De Ziel van Metaal
O, de kunst om te vliegen… hoeveel mensen hebben er dromen over vleugels op hun rug, van een dak of verhoging afstappen en wegvliegen?
Je zou toch denken dat die dingen ergens vandaan komen. Ken je dat? Die dromen, levensecht alsof je over huizen vliegt, over bergen, boven de wolken?
Je zou toch denken dat die dingen ergens vandaan komen. Ken je dat? Die dromen, levensecht alsof je over huizen vliegt, over bergen, boven de wolken?
Mijn mening is dat dit alles te maken heeft met de ziel en specifiek het zielsdeel dat hoort bij Metaal.
Ieder van de vijf elementen uit de Chinese Elementenleer heeft een eigen zielsdeel.
Daar waar het zielsdeel van Aarde ervoor zorgt dat je het harde dagelijkse werk blijft kunnen verzetten dat nodig is om te (over)leven, en het zielsdeel van Hout iedere nacht voor advies afreist naar het Grote Al, daar is het zielsdeel van Metaal je herinnering aan het feit dat je méér bent dan je stoffelijke lijf alleen.
Het zielsdeel van Metaal voegt zich bij je stoffelijke lijf op het moment van je eerste ademhaling op deze aarde, en splitst zich er weer van af op het moment dat je je laatste adem uitblaast.
In de tussentijd helpt het je door je bewust te maken. Bewust van dat je meer bent dan wat je ziet. Bewust van dat er meer tussen hemel en aarde is. Bewust van dat je meer te doen hebt dan opstaan, werken en weer slapen gaan.
Het is de verankering van het sterrenstof in het fysieke, dat ervoor zorgt dat je stabiel bent. Als de verankering niet goed zit dan merk je dat je onbewust wil vasthouden. Alsof je zo de verankering kan verstevigen.
Het kan zijn dat je lichamelijk vast wil houden, dan ga je teveel eten. Of je gaat je aan spullen vasthouden. Dan word je een verwoed verzamelaar.
De bekendste vorm van vasthouden vanuit het element Metaal is toch wel het vasthouden aan je verleden. Dan kijk je niet naar de toekomst een dat maakt ècht leven erg lastig.
De oplossing? Loslaten en vertrouwen dat je echt wel verankerd bent.
Vertrouwen dat je vanzelf beter ankert als je je niet uit balans laat slaan.
Loslaten dat het misschien niet goed gaat en vertrouwen dat het wél goed gaat.
Denk hier maar aan:
De vraag is niet de vraag “what if I fall?”, de vraag is :” What if I fly?”…