“Dit werkt beter als je je ontspant”. Ik kijk hem achterdochtig aan. Ik zit bij de tandarts in de stoel. Hij kijkt me verwachtingsvol aan. Ik kijk terug vanuit die geweldig oncomfortabele tandartsstoel. Ontspan. Dat doe ik, denk ik, en toch zegt hij: “Ontspan je nou eens ècht “. Ik heb geen idee waar hij het over heeft. Ik ben toch zo ontspannen als mogelijk? Hij is wel de tandarts, dus volledige ontspanning gaat niet gebeuren. Maar het valt toch wel mee? Ik kijk hem licht wanhopig aan. Wat wil die vent van mij?!? De tandarts kijkt mij aan. Zucht vriendelijk. “Kijk eens naar je handen.” Ik keek naar mijn…