“Ieder kind heeft recht op zijn eigen trauma. Ik help ze er graag aan”. Ik zie hem nog staan. Ondeugende twinkeling in de ogen, uitgestreken gezicht, wachtend op de reactie die ongetwijfeld gaat komen. Mijn medestudent hield er zo zijn eigen opvattingen op na. Na mijn eerste schrikreactie moest ik toegeven dat hij, alhoewel onconventioneel, geen ronduit fout standpunt innam. In tegendeel, ik zag er wel wat voordelen in.  Hij legde het zo uit: lessen leer je door ervaring op te doen. Waar kan je veiliger lessen leren dan in een warme thuisomgeving? Dus hij zorgde voor die lessen. Liet zijn kinderen keer op keer schrikken. “Even zonder dollen,” zei…